PROF. DR HAB. N. MED. CEZARY FRYZE (1930–2020) – WSPOMNIENIE

prof_fryze_large.jpg Profesor Cezary Fryze urodził się 13 marca 1930 roku w Kowlu. Był absolwentem Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, w 1955 roku uzyskał tytuł lekarza na Wydziale Lekarskim naszej Uczelni, z którą związał się na całe życie, zafascynowany funkcją ludzkiego mózgu. Przeszedł kolejne szczeble kariery zawodowej i naukowej w Klinice Neurologii PAM. Był uczniem profesora Michała Jaremy wywodzącego się ze szkoły krakowskiej. Tytuł specjalisty z neurologii uzyskał w 1962 roku. Stopień doktora nauk medycznych otrzymał rok wcześniej na podstawie rozprawy zatytułowanej: „Zaburzenia czynności pęcherza moczowego u chorych na stwardnienie rozsiane w świetle badań cystosfinkterometrycznych”. Profesor poświęcił się przede wszystkim diagnostyce i leczeniu padaczki. Utworzył w Klinice Pracownię Elektroencefalografii, którą kierował do czasu przejścia na emeryturę. W 1973 roku przedstawił pracę „Diagnostyka kliniczna i bioelektryczna ogniska padaczkowego z wyłączeniem ogniska w płacie skroniowym”. Była ona podstawą nadania Profesorowi stopnia naukowego doktora habilitowanego. Tytuł profesora uzyskał w 1985 roku. Był recenzentem w postępowaniach o nadanie tytułu profesora, rozprawach habilitacyjnych i przewodach doktorskich.

Profesor Cezary Fryze wiele czasu poświęcił organizacji nauki i dydaktyki na naszej Uczelni. W latach 1987–1991 był zastępcą, a następnie dyrektorem Instytutu Neurologiczno-Psychiatrycznego. W latach 1984–87 pełnił funkcję prorektora do spraw dydaktyki, a w latach 1987–1990 funkcję prorektora do spraw nauki PAM. W roku 1979 powierzono Mu funkcję kierownika Kliniki Neurologii — pełnił ją do 1999 roku. Przez kilka kadencji wchodził w skład Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Neurologicznego. W 1984 roku był Przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego XII Zjazdu Polskiego Towarzystwa Neurologicznego — szczególnego, bo pierwszego tej rangi wydarzenia naukowego w Polsce po zawieszeniu stanu wojennego. Był wielokrotnie odznaczany za swoją aktywność w nauce i pracy organizacyjnej.

Profesor był świetnym klinicystą i dydaktykiem, swoją aktywnością dawał najlepszy przykład młodszym kolegom. Wykształcił wielu świetnych fachowców, w wielu z nas zasiał emocje naukowe. Efektem jego działalności naukowej było szereg doktoratów oraz kilka habilitacji. Profesor był współtwórcą zachodniopomorskiej szkoły neurologicznej i twórcą szkoły epileptologicznej w naszym Regionie. Roztaczał wokół siebie ciepłą, życzliwą atmosferę, inspirował do działania, podpowiadał, nigdy nie zniechęcał. Nie wprowadził do Kliniki lekowych badań klinicznych uznając, że odciągają one od prawdziwej nauki i niewiele wnoszą do dydaktyki.

Profesor był obdarzony błyskotliwym, najwyższej próby humorem. Czerpaliśmy z działania naszego Profesora garściami to, co najlepsze. Dobry Profesor pozostał w sercu każdego z nas, za co jesteśmy Mu bardzo wdzięczni. Mieliśmy olbrzymie szczęście spotkać Mistrza, wspaniałego przez swoją skromność oraz wielki szacunek do ludzkiego życia i cierpienia. Jesteśmy dumni, że mieliśmy zaszczyt być Jego uczniami.

Jesteśmy pewni, że nasz Profesor będzie nadal czuwał nad nami i podpowiadał dobre rozwiązania patrząc na nas z Góry.

W imieniu zachodniopomorskich neurologów

Andrzej Potemkowski

Przemysław Nowacki