Wyniki badań z zastosowaniem przeciwciał przeciwko alfa-synukleinie — czy spowalniają przebieg choroby Parkinsona?

Dotychczasowe badania wskazują, że zagregowana α-synukleina odgrywa ważną rolę w patogenezie choroby Parkinsona. W ostatnim czasie ukazały się wyniki dwóch prób klinicznych fazy II badających przeciwciała wiążące α-synukleinę zastosowane jako potencjalne leczenie modyfikujące przebieg choroby Parkinsona.
W badaniu pierwszym, przeprowadzonym przez Langa i wsp., stosowano cypanemab, ludzkie przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko zewnątrzkomórkowemu fragmentowi α-synukleiny. Do tego trwającego 52 tygodnie, wieloośrodkowego, randomizowanego, podwójnie zaślepionego, kontrolowanego placebo badania fazy II włączono 357 pacjentów z chorobą Parkinsona we wczesnym stadium.  Uczestnicy zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej placebo lub cypanemab w dawce 250 mg, 1250 mg lub 3500 mg podawanych dożylnie co 4 tygodnie.  Po badaniu nastąpił okres przedłużenia z zastosowaniem aktywnego leczenia z zaślepieniem (łącznie do 112 tygodni). Badanie przerwano w 72. tygodniu ze względu na brak skuteczności. Po 52 tygodniach zmiany w punktacji MDS-UPDRS wyniosły 10,8 pkt w grupie kontrolnej, 10,5 pkt przy 250 mg cypanemabu, 11,3 pkt przy 1250 mg i 10,9 pkt przy 3500 mg. Częstymi działaniami niepożądanymi związanymi z cypanemabem były bóle głowy, zapalenie nosogardzieli i upadki.

W badaniu tym nie wykazano żadnych korzyści z leczenia cypanemabem w porównaniu z placebo w odniesieniu do progresji funkcji motorycznych i niemotorycznych, czynności życia codziennego, jakości życia czy biomarkerów z obrazowania (DaT-SPECT).

W badaniu drugim, przeprowadzonym przez Pagano i wsp., stosowano leczenie prazynezumabem, który jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym wiążącym α-synukleinę zagregowaną na jej C-końcu.  Badanie PASADENA (phase 2 trial of anti α-synuclein antibody in early Parkinson’s disease) składa się z trzech części — aktualnie opublikowano wyniki pierwszych dwóch części (badania II fazy), z których każda trwała 52 tygodnie, oceniających skuteczność i bezpieczeństwo prazynezumabu w niskiej dawce lub w wysokiej dawce (odpowiednio 1500 i 4500 mg) podawanego dożylnie co 4 tygodnie 306 pacjentom we wczesnym stadium choroby Parkinsona. Pierwsza część była podwójnie zaślepiona i kontrolowana placebo, podczas gdy druga była zaślepionym rozszerzeniem, w którym wszyscy pacjenci otrzymywali aktywne leczenie.

W badaniu tym również nie stwierdzono różnic w pierwszorzędowym punkcie końcowym między żadną grupą leczoną aktywnie a placebo: wzrost wyniku o 9,4 pkt dla placebo, 7,4 pkt dla prazynezumabu w dawce 1500 mg i 8,8 pkt w dawce 4500 mg. W badaniu SPECT z zastosowaniem 123I-ioflupanu grupy nie różniły się również poziomem transportera dopaminy w bardziej zajętej skorupie. Reakcje na wlew leku wystąpiły w 19–34% grup z aktywnym leczeniem.

Źródło:
Lang A.E., Siderowf A.D., Macklin E.A. i wsp. SPARK Investigators. Trial of cinpanemab in early Parkinson’s disease.  N. Engl. J. Med. 2022; 387(5): 408–420.
Pagano G., Taylor K.I., Anzures-Cabrera J. i wsp. PASADENA Investigators; Prasinezumab Study Group. Trial of prasinezumab in early-stage Parkinson’s disease. N. Engl. J. Med. 2022; 387(5): 421–432.