Wamorolon wykazuje podobną skuteczność w leczeniu dystrofii mięśniowej Duchenne’a jak sterydy

Wamorolon może stanowić dla chłopców z dystrofią mięśniową Duchenne'a (DMD) bezpieczną i skuteczną alternatywę wobec długoterminowego stosowania kortykosteroidów, co wykazało badanie opublikowane w JAMA Neurology.

Kortykosteroidy, standardowa metoda leczenia DMD, mają na celu opóźnienie postępu choroby poprzez zmniejszenie wywołanego stanem zapalnym uszkodzenia mięśni i w efekcie utraty siły. Wamorolon wykazał porównywalną skuteczność z kortykosteroidami, ale bez niektórych z ich długoterminowych, szkodliwych skutków, takich jak zahamowanie wzrostu, osteoporoza i zaburzenia nastroju.

Wyniki kluczowego badania z randomizacją wykazały, że w porównaniu z kortykosteroidami, wamorolon poprawił wyniki ruchowe u chłopców z DMD bez wpływu na wzrost i nie powodując zmian w kościach, które obserwowano w przypadku tradycyjnych kortykosteroidów.

Podobnie jak kortykosteroidy, wamorolon jest lekiem przeciwzapalnym, który wiąże się z receptorem glikokortykoidowym i mineralokortykoidowym, jednak jego mechanizmy działania i struktura chemiczna różnią się pod wieloma względami od tradycyjnych kortykosteroidów. W przeciwieństwie do nich wamorolon nie jest substratem dwóch enzymów modulujących aktywność kortykosteroidów poprzez przekształcanie steroidowych proleków lub aktywnych leków (dehydrogenaz 11β-hydroksysteroidowych), a także wykazuje mniejszą aktywację genów (transaktywację). Ponadto wamorolon w wyjątkowy sposób wiąże się z receptorem glukokortykoidowym i wykazuje aktywność antagonisty mineralokortykoidów, podobnie jak eplerenon i spironolakton.

Badaniem objęto 121 chłopców leczonych w latach 2018–2021, miało ono charakter randomizowany z podwójnie ślepą próbą, w którym porównano dwie różne dawki wamoloronu z leczeniem placebo i leczeniem prednizonem (cztery grupy terapeutyczne: 30 leczenie placebo; 31 – prednizonem 0,75 mg/kg dziennie; 30 – niską dawką wamorolonu, 2 mg/kg dziennie; 30 – wysoką dawką wamorolonu, 6 mg/kg dziennie). Większość uczestników była pochodzenia kaukaskiego (82,9%) lub azjatyckiego (10,3%). W badaniu uwzględniano kilka funkcjonalnych punktów końcowych w celu oceny skuteczności leczenia wamoloronem (obie dawki) i placebo. Głównym punktem końcowym skuteczności był średni czas do wstania z pozycji leżącej (TTSTAND) w stosunku do wartości wyjściowej ocenianej po 24 tygodniach leczenia wamorolonem (6 mg/kg dziennie) w porównaniu z grupą placebo. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały podobną ocenę TTSTAND między pacjentami leczonymi wamorolonem w dawce 2 mg/kg dziennie i placebo, a także ocenę między obiema grupami leczonymi wamorolonem a grupą placebo w testach 6-minutowego chodu, czasu biegu/chodu przez 10 min i czasu pokonania 4 schodów. Równie istotnym elementem badania była ocena bezpieczeństwa leczenia, którą oceniano monitorując wzrost kośćca, biomarkery kostne i oraz wykonując test prowokacji kortykotropiną (ACTH chellenge test).

W badaniu stwierdzono, że w porównaniu z placebo leczenie wamoloronem w obu dawkach wiązało się z poprawą w wielu punktach końcowych, jednocześnie większa dawka była skuteczniejsza, niż dawka niższa w ocenie w TTSTAND i 6-minutowego chodu. Leczenie wamoloronem w porównaniu z prednizonem wiązało się z mniejszym zahamowaniem wzrostu i mniejszymi niekorzystnymi zmianami biomarkerów kostnych.

Źródło:  Guglieri M., Clemens P.R., Perlman S.J., et al. Efficacy and safety of vamorolone vs placebo and prednisone among boys with Duchenne muscular dystrophy: a randomized clinical trial. JAMA Neurol 2022.