Dysfunkcja autonomiczna w przebiegu long COVID a zespół posturalnej tachykardii ortostatycznej

Zespół POTS (zespół posturalnej tachykardii ortostatycznej) to zaburzenie układu krążenia, którego część objawów może skierować pacjenta do neurologa. Osoby z POTS zazwyczaj doświadczają objawów, takich jak zawroty głowy, uczucie bliskiego omdlenia (nieukładowe zawroty głowy), kołatanie serca i zmęczenie w pozycji stojącej, którym może towarzyszyć szereg innych niespecyficznych objawów, takich jak bóle głowy i mgła mózgowa (brain fog). POTS rozpoznaje się na podstawie określonych kryteriów, w tym wzrostu częstości tętna o co najmniej 30 uderzeń na minutę (albo osiągnięcia tętna 120 uderzeń na minutę lub więcej) w ciągu 10 minut od wstania lub przechylenia do pozycji pionowej.

POTS najczęściej dotyka młodych dorosłych i jest znacznie częstszy u kobiet niż u mężczyzn. Przyczyna POTS jest nieznana, ale może pojawić się po infekcji wirusowej, w trakcie ciąży, po operacji lub jako część zespołu przewlekłego bólu regionalnego. Może też występować samodzielnie lub w towarzystwie innych zaburzeń neurologicznych, takich jak neuropatia obwodowa i zespół przewlekłego zmęczenia.

Jedno z doniesień podczas ostatniego zjazdu American Academy of Neurology dotyczyło związku pomiędzy POTS a zespołem long COVID, czyli objawów, które utrzymują się tygodnie, a nawet miesiące po ostrej fazie zakażenia wirusem SARS-CoV-2. Chociaż istnieją uderzające podobieństwa między objawami long COVID a POTS, badanie to wykazało, że większość badanych pacjentów z long COVID nie spełniała kryteriów zmian częstości tętna.

Nawet bez rozpoznania POTS pacjenci nadal wykazywali szereg objawów, w tym zmęczenie, nietolerancję ortostatyczną, upośledzenie funkcji poznawczych i omdlenia, podobnie jak w POTS. Pacjenci różnili się wiekiem od typowej populacji pacjentów z POTS, która składa się głównie z młodych kobiet. Ponadto czas trwania objawów u pacjentów po COVID był na ogół krótszy niż zgłaszany przez wielu pacjentów z POTS.

Autorzy zauważają, że chociaż tylko niewielka część pacjentów z long COVID spełniała kryteria diagnostyczne POTS, leczenie zwykle stosowane w przypadku POTS, takie jak interwencje niefarmakologiczne, może nadal być korzystne dla tych pacjentów. Metody te obejmują utrzymanie dobrego nawodnienia, zwiększenie spożycia soli, unikanie wyzwalaczy, przestrzeganie stopniowego protokołu ćwiczeń i stosowanie odzieży kompresyjnej, która może pomóc złagodzić objawy takie jak nietolerancja ortostatyczna, zmęczenie i omdlenia.

Źródło: Bryarly M., Cabrera J., Barshikar S., Vernino S., Minimal objective autonomic dysfunction in Long COVID.