Czas wdrożenia antykoagulacji po udarze niedokrwiennym mózgu u pacjentów z migotaniem przedsionków

Rozpoczynanie terapii przeciwkrzepliwej po udarze mózgu wiązać się może z ryzykiem transformacji krwotocznej ogniska zawałowego. W związku z pojawieniem się nowych bezpośrednich antykoagulantów doustnych, których stosowanie wiąże się z mniejszym ryzykiem krwawienia śródmózgowego, pojawiły się pytania co do możliwości wcześniejszego niż do tej pory rozpoczęcia antykoagulacji po udarze niedokrwiennym mózgu.

W badaniu przeprowadzonym w 34 ośrodkach w Szwecji pacjentów losowo przypisano do jednej z dwóch grup: wcześnie rozpoczynających leczenie NOAC (w ciągu 4 dni od udaru) lub odroczonego rozpoczęcia leczenia (5–10 dni) u pacjentów z migotaniem przedsionków. Złożony główny punkt końcowy obejmował wystąpienie kolejnego udaru niedokrwiennego mózgu, objawowego krwotoku śródmózgowego i śmierć z dowolnej przyczyny w ciągu 90 dni. Badanie miało na celu stwierdzenie, czy wczesne wdrożenie leczenia antykoagulacyjnego jest nie gorsze niż leczenie opóźnione (noniferiority).

W ciągu blisko 4 lat do badania włączono 888 pacjentów (średni wiek 78 lat; 46% kobiet). U około połowy pacjentów migotanie przedsionków rozpoznano jeszcze przed wystąpieniem udaru, a 27% wszystkich pacjentów otrzymywało doustny antykoagulant przy przyjęciu. Około 1/3 pacjentów otrzymała trombolizę. Główny punkt końcowy wystąpił u 6,9% osób z grupy wczesnego leczenia i 8,7% z grupy opóźnionego leczenia; przedział ufności mieścił się w zakresie noninferiority. Nie wykazano statystycznej przewagi wczesnego rozpoczęcia leczenia antykoagulacyjnego. Co w pewnym stopniu zaskakujące, u żadnego z pacjentów nie wystąpiło objawowe krwawienie śródmózgowe. 3 przypadki transformacji krwotocznej wystąpiły w ciągu 28 dni, ale nie zostały one uznane za objawowe.

W badaniu stwierdzono, że w populacji chorych z łagodnym udarem niedokrwiennym mózgu wczesne rozpoczęcie stosowania DOAC jest bezpieczne. Potrzebne są dalsze badania na grupie o szerszym zakresie ciężkości udaru, ponieważ większe udary mogą wiązać się z większym ryzykiem transformacji krwotocznej.

Źródło:  Oldgren J., Åsberg S., Hijazi Z., et al. Early versus delayed non–vitamin K antagonist oral anticoagulant therapy after acute ischemic stroke in atrial fibrillation (TIMING): a registry-based randomized controlled noninferiority study. Circulation 2022.